Dit is eigenlijk een heel goed plaatje van wie ik ben. Ik houd een beeld op van mijzelf. Dat doen wij allemaal. In het schrijven verandert dat beeld weliswaar, maar toch, op een of ander manier houd ik vast aan het beeld van deze jonge held. Deze stralende onderzoeker. In zijn ogen ziet u de opwinding van het betreden van nieuw land. Zo ben ik nog steeds. Ik loop nog steeds nieuwe landschappen binnen. Ik verander dus steeds, maar ben in essentie ook steeds weer dezelfde. Mooi beeld, mooi beeld van mijzelf, van onszelf.