Wie ben ik zonder woorden?

Wie zijn we zonder de woorden die ons beschrijven? Vanochtend zou ik van mezelf gezegd hebben: ik heb een gebrek aan energie. Waarmee ik mezelf verstaan zou hebben als: ik ben een gebrek aan energie.
Maar als ik geen woorden heb, blijf ik tasten in mezelf. Alles in mij blijft dan nieuw en levend. Ik kan dan enkel zeggen: ik ben, ik ben deze die is. Ik ben dit woordloze altijd andere. Zonder enige moeite, zonder iets te veranderen maar vooral zonder iets te benoemen, ben ik diegene die ik ben. Ik ben en de wereld, dat wat gebeurt, dat wat kleur heeft, krijgt vorm door mij heen als zand dat door een zandloper stroomt. Het beklijft niet. Ik ben niet datgene dat door mij stroomt. Ik ben degene die blijft, die niet verandert.
Er is grote vrede op deze plek. Ik hoef niemand anders te zijn dan deze. En van daaruit doe ik datgene wat gedaan moet worden.