Zachtmoedigheid

Het woord zelf is schuchter, aslof het zich afvraagt of het er mag zijn, bestaansrecht heeft in deze wereld waarvan gezegd wordt dat de sterkste er altijd zegeviert. De kracht van zachtmoedigheid. Het woord moed daarin. Het overrompelende ervan. Het krachtige van zachtmoedigheid. Ik luister naar muziek van Bach. Er is iets zachtmoedigs in de muziek en in mij, in mijn hart, dat straalt, dat sterk voelt en stevig is, en niet van zijn voetstuk te stoten. Iets dat de wereld kan veranderen, dat de wereld al veranderd heeft. Laat de kinderen tot mij komen, laat het kinderlijke tot mij komen, laat het kinderlijke, het onschuldige, het zachtmoedige in mij weer tot Mij komen, tot leven komen. Richt je met onschuld naar liefde. Wees onnozel, waanzinnig. Val open als een mond in verbazing. Heb geen verweer. Heb geen verweer meer. Tegen wat? Tegen wat zo onomstotelijk daar is en waar is, tegen de liefde, tegen dat wat jou wenst te omarmen, dat wat dichtbij je wil zijn. Wat is het dat dichtbij wil zijn? Dat is wat al dichtbij is. Begin daar, heb dat lief. Het enige dat liefde op afstand houdt is je weerstand, je ongeloof, je sceptische verstand. Wees zachtmoedig naar alles in jou. Heb jezelf lief, elke vezel van jezelf.