Buik Spreekt

Dat wat ik voel in mijn buik. Ik duw het weg. Ik weiger het te voelen, het verstoort mijn vrede.
Jij voelt het ook. Als jij er iets over zegt verwijt ik jou dat je mijn vrede verstoort. Ik zit graag hoog te paard. Het voetvolk bevindt zich in de buik. Ik laat hen het vuile werk opknappen. Zij moeten er maar mee dealen. Ik zit boven in de salon. Ik word alleen wat ongeduldig als ik traag of niet zorgvuldig op mijn wenken bediend word.
Er lijkt van alles aan de hand te zijn. Mij wordt geadviseerd toch maar eens een kijkje te nemen, beneden.
Ik heb veel weerstand, maar uiteindelijk ga ik. Er is de geur van vocht en schimmels, verrotting. Een man met een slecht gebit begroet me met een besmuikte glimlach.
Trappen af, walmende flambouwen. Ik wist niet dat mijn paleis over zulke vertrekken beschikte. Ik kom hier nooit. Wat gebeurt hier? Etensgeuren, gelach en geschreeuw, het geluid van paardenhoeven op een binnenplaats. Waar ik geen weet van heb. Waar ik geen weet van wil hebben. Waar ons soort zich niet mee wil bemoeien. Ons soort? Ja, je weet wel, wij van de bovenlaag, van de schone handen, van het kapitaal, van het denken, van de overvloed.
Mijn buik spreekt wel, maar wat heeft zij eigenlijk te zeggen? Ik spreek haar taal niet en zij niet de mijne.
– Zoals jij voor mij, zo ik voor jou.
Het klinkt als een orakelspreuk, maar ik begrijp het direct. Het is heel simpel. Wij vormen samen één lichaam. Zoals zij van de buik dienstbaar zijn aan mij, zo moet ik dienstbaar zijn aan hen. Klinkt alleen maar logisch en fair. Kan ik begrijpen en ben ik mee eens. Ik weet ook heel goed wat buik voor mij kan doen, maar als ik me afvraag wat ik voor buik kan doen, kom ik in de problemen. Wat is mijn taak als hoofd eigenlijk, hoe kan ik dienstbaar zijn aan buik?
– Dat is toch logisch! Waarheid spreken, integer zijn, respectvol. Alles onder woorden brengen. Luisteren naar buik. Wijsheid van buik laten spreken. Eerlijk verdeling van de middelen. Een gevoel van samen, solidariteit. Niet dan?
Het klink allemaal erg voor de hand liggend. Wij zijn immers één lichaam? Maar hoofd is schoorvoetend. Vindt dat ie er nog een beetje over moet denken. Dat is wat ie altijd zegt. Beetje hoofdpijn. Beetje moe.
Hoofd houdt er eventjes mee op, maar buik is één en al leven.