Verlangen als Voedsel
Dat wat er niet is. Hoe dat wat er niet is ons inspireert, hoe wat wij zijn zich uitstrekt in dat wat wij niet zijn of niet lijken te zijn. De God die er niet is. Dat Hij er niet…
Geurspoor
Een beetje stijf, diagonaal in mijn eigen lijf als een plank in de hoek van de kamer. Waar zijn de levenssappen? Ik kijk om me heen. Nee, ik weet zeker dat dat wat ik zoek niet ver kan zijn, iets…
Zoals wij bij elkaar naar binnen schijnen
De hele nacht heb ik aan u gedacht, aan jou. Aan hoe wij levende wezens bij elkaar naar binnen schijnen. Hoe het is om op die ene bijzondere manier gezien te worden, alsof het die ene manier van zien is…
Een gewoon gesprek met God
Ik zei tegen hem dat hij zich vroeger toch wel erg wreed, partijdig en ijverzuchtig had gedragen en dat hij zich daarmee, althans in mijn ogen, onsterfelijk belachelijk had gemaakt, of belachelijk onsterfelijk – wat misschien wel op hetzelfde neerkomt…
Mijn Naam
Ik hoorde mijn naam roepen met dat wat ik dacht dat een Oost-Europees accent was. Er moest iemand buiten staan, hier in de sneeuw in Uppsala. Ik gleed mijn bed uit, tot Nina mij terugriep: je was het zelf, je…
Desondanks
Hoe stevig een toren ook gegrondvest is, dat wat zich in de toren bevindt zal er alles aan doen om de toren teniet te doen, neer te halen, af te doen breken. Wij denken dat ziektes slecht zijn, vermijd dienen…
Buurman van Dakloosheid
Ik gleed met mijn geschreven voeten over de lakens mijn bed uit. Of eigenlijk waren het de voeten van Anna Blaman, want ik had net een verhaal van haar gelezen en het was net of alles zich enkel nog door…
De Herfstsint
De wintermaanden knagen weer aan hemelpoort van rustloos zeer en dragen vage vragen weg. Of vragen daaglijks vaaglijk: zeg hoe was dat vroeger toch ook weer met bordkarton en schaar en lijm en woorden steeds op zoek naar rijm. Zo…
Sintelklaas
Een dag, u weet het al, duurt even als een jaar, een week, een eeuw een mensenleven Gister nog werd onze God geboren zijn naakte onschuld slaapt nog steeds in ’t hoge koren Sint zag zich in de spiegel van…
Het Convergeren
Alles komt bij elkaar, als een… onvermijdelijkheid. Het is van nature. Dat wat eerst wegvloog komt nu weer terug. Als vanzelf, geen moeite, geen wens, geen smeekbede. De geliefde woont steeds dichterbij. Alles vindt zijn plaats, terug in het huis…
Mond
Een nieuwe snee in de huid en met wat daaruit tevoorschijn welt vult de rubberboom zijn bakje. De rubberboom hoeft niet in zijn bakje te kijken om te weten waar het zich mee vult, want latex is zijn bloed, zijn…
Alles voor Niets
Hmmm. Eerst maar eens een beetje geluid maken. Misschien dat zich aan dat geluid wat woorden rijgen. Zich aansluiten in zwijgende rijen. Misschien dat zich aan dat geluid wat woorden zwijgen. Misschien. Ik leef nog in de illusie dat wel…