Zachtmoedigheid
Het woord zelf is schuchter, aslof het zich afvraagt of het er mag zijn, bestaansrecht heeft in deze wereld waarvan gezegd wordt dat de sterkste er altijd zegeviert. De kracht van zachtmoedigheid. Het woord moed daarin. Het overrompelende ervan. Het…
Het Andere ontmoeten
Wat ik ken is comfortabel. Het bevestigt mijn wereld. Als ik onzeker ben heb ik de neiging om dat wat ik ken te prefereren boven dat wat ik niet ken. Het andere, de ander, is wat ik niet ken. Hoe…
Het Kleine Eren
Vanuit authentieke krachteloosheid, vanuit geen kracht, vanuit krachteloos zijn. Ik wil mijn hoofd niet afwenden, zoals ik me inbeeld dat u dat doet, in afschuw, in laatdukendheid. Ik wil bij deze staan, een kleine plant in een groot bos. Zij…
Zoekvinden
Ik heb niets te melden en toch wil ik iets. Een streling, iets aardigs. Misschien een stuk chocolade. Een emotionele behoefte. Ik zoek het te vinden in dit. In wat? In dit hier, nee, niet letterlijk in dit scherm, of…
Amorf
Niets heeft vorm, niets geeft ook maar enigszins de indruk eventueel vorm te willen krijgen, maar kijk ik naar buiten dan staat daar alles stralend van overtuiging en duidelijkheid in de ochtendzon. Ik kijk naar binnen. Het is moeilijk het…
Het Haardvuur van Zelf
Zo’n verlangen om door mij af te voeren, door mij heen te laten stromen, en daardoor mij te leren kennen. In deze dialoog met… zelf, mijzelf, u, U. De wereld is zo vol! Alles wat een voorkant heeft heeft ook…
De Fontein
Niet wat ons beperkt, maar dat wat ons vrij maakt. Niet wat ons doet huilen, maar dat wat ons doet zingen. Niet wat ons teneerdrukt, maar dat wat ons groot doet zijn. De oude Saghi Ali zat voor zijn hut….
Anders
Saghi had zich vergist. Er was natuurlijk maar één enkele fontein. In het gelispel van het water hoorde ieder van hun vieren enkel en alleen zijn of haar eigen verhaal. Niemand slaagde erin om door het gelispel van het water…
Eetbaarheid
Ik kijk naar het scherm, waar deze woorden op verschijnen, maar tegelijk blijf ik met een schuin oog kijken naar wat zich buiten het scherm bevindt. De wereld is woordloos. Zwijgend. Maar… wat is het dat ik zie? Brillekoker Tafel…
Degene die ik mis
Ik zit. Er is niets, alles is grijs. Ik vind het vreselijk. Zo zou het niet mogen zijn. Ik mis van alles, iets van licht, iets moois, iets goeds, iets vervullends. Iets dat aantrekkelijk is en mij zin doet hebben…
Zij in Mij
Zij zit mij op de hielen. Ik probeer de vrede te bewaren. Zij ruikt bloed, zij is op jacht, ik wend mij af, huld mij in algemeenheden, sussende bewoordingen, leid de aandacht af of stel tegenvragen. Mijn afstandelijkheid is onverdraaglijk…
Mijn Kind
Er schijnt iets door. Licht. Licht schijnt zachtjes door. Kijk daar zit ik. Met de eindeloze ruimte voor me. Maar hoe dan met dat? Wat? Dat zacht knagende, die vraag, dat wat nog niet naar tevredenheid geregeld lijkt te zijn?…