De Wereld Roept Je

Geen geweld gebruiken. De deur zachtjes openduwen, open laten vallen tussen nu en wie we zijn. Twee-talig zijn, meertalig. De taal van binnen en die van buiten. In alle talen hetzelfde zeggen. Door deze ene te zijn alle anderen te zijn, door deze ene die we zelf zijn te waarderen voor wat hij/zij is, alle anderen te waarderen voor wat ze zijn, elk afzonderlijk drager van een specifieke kwaliteit die onmisbaar is voor het grote geheel. Wij zo groot als dat geheel juist door zo klein te zijn als onszelf, wij beschikkend over alle kwaliteiten juist door deze ene en eigen kwaliteit ten volle te benutten.
Pas als jij in het volle respect en liefde bent voor degene die je zelf bent, begin je te schijnen, begin je een gezicht naar de wereld te krijgen. De wereld ziet je en roept je. Jij bent toch zo goed in dit of dat, zou je dit of dat niet voor me kunnen doen? Er is geen beloning, de handeling zelf is de beloning. Dat je je plek binnen het geheel inneemt is je beloning. Ik kan alleen maar in respect en liefde zijn voor wie je bent.