Het Leven zonder Ons

Tussen mij en u en gezwegen, tussen ik en mezelf volledig uitgesproken. Tussen de wolken onderling. Het geheime leven van dieren, dat wat zonder onze tussenkomst plaats vindt, het leven zonder ons. Het leven zonder deze die meent, met de beste wil van de wereld, iemand te zijn. Het leven zonder diegene. De enorme ruimtelijkheid ervan, de vrijheid en de goedheid. Moet ik nog ergens tegenaan duwen, iets veranderen, iets betekenen?
Elke tijd, elke decade krijgt haar eigen gezicht, maar daaronder ligt al iets anders te wachten, dat weliswaar ook mede door diezelfde tijd vorm krijgt, maar er niet op lijkt, er meer een soort contra masker van vormt. Als de voorwaarden gunstig zijn krijgt dat onderliggende gestalte.
Wat is er nog te bevechten als we weten dat we vaak precies juist datgene vernietigen wat we willen bescheremen door ervoor te vechten.

Ik scan de lucht, de stratosfeer, de energiebanen om te kijken of er een verhaal of een beeld naar me toe wil komen. Elke zijsprong is welkom. Het is net als met droomuitleg, je moet elk beeld serieus nemen, mee naar binnen nemen.
Charles Lindbergh. De eerste mensen die vlogen. Ja, die.
Niemand had er een beeld van, van wat vliegen zou zijn. Tegenwoordig vliegt iedereen die geld genoeg heeft om een kaartje te kopen. Wij moeten dezelfde soort van pioniers zijn. We hebben een droom, maar we weten nog niet hoe we haar gestalte kunnen geven. We willen de lucht in, maar we weten nog niet hoe onze vliegmachine eruit ziet. Er zijn er wel die ons de weg wijzen, maar zeg eens eerlijk, begint het u ook niet te vervelen voortdurend aan de hand van een ander te lopen? Ze na te doen. Thuis de oefeningen te herhalen die je tijdens het weekend geleerd hebt. Een trouwe volgeling te zijn? Het is geweldig om je te laten inspireren door de weg en de woorden van een ander, maar uiteindelijk wordt, dat denk ik tenminste, van ons gevraagd om zelf de neus van onze eigen zalm te zijn. Zelf met onze neus nieuwe lucht aan te boren, zelf dat onbekende gebied in te gaan, waar alles nog vorm moet krijgen.

Hoe bouw je een vliegmachine? Eerst flappen we natuurlijk een beetje heen en weer met onze armen. Dan proberen we aan die armen vleugels te bevestigen, om erachter te komen dat onze borstspieren bij lange na niet sterk genoeg zijn. Op een of ander manier komen we de lucht in. Misschien zijn onze velugels niet meer dan een paar vragen. Wie ben ik, wie is God?

Mijn leraar zegt: we kunnen Jezus en Buddha en Mohammed enkel en alleen in onszelf ontmoeten. Deze personen zijn allang dood. Ze zijn niet meer in leven, maar in ons kunnen ze wel tot leven komen.
Dat is het sensationele. Wij zijn de enige plaats waar we het leven kunnen ontmoeten. Het volledig levende van het leven, van het leven in ons. Al onze cellen beginnen te jubelen als ze dit horen. Het is waar, het is waar, roepen zij. Voel hoe het waar is. Dit ben jij, je bent ons, ons dansen, onze enorme vrijheid.
Er is geen andere weg. Niet voor ons, voor niemand niet. Het moet in ons gebeuren.
Dat maakt ons zowel eenzaam als enorm samen. Eenzaam omdat we echt zelf de weg zullen moeten gaan, samen omdat we weten dat iedereen die weg alleen moet gaan.
En wat geldt voor Mohammed en Jezus en Buddha, dat geldt ook voor God.
Er is geen God dan de God die in ons tot leven komt. God is een mogelijkheid. Als je zegt dat Hij er niet is, dan is Hij er niet. Zo simpel is dat. Dan leef je die waarheid. Alles wat je tegenkomt in je leven zal die waarheid bevestigen. Ik kan daar verder niet zoveel over zeggen, want ook dan heb je de vrijheid volledig vorm te geven aan je leven. Je hebt de vrijheid en de verplichting, of beter gezegd: het is onontkoombaar. Jij en het leven zijn onafscheidelijk. Waar jij gaat, gaat het leven en andersom. Wat jij doet en denkt is wat het leven doet en denkt. Jij bent het enige kanaal voor het leven.
Kies je ervoor om God wel in je tot leven te laten komen, dan is er misschien nog minder over te zeggen. Want we weten niet wie of wat God is. We onderzoeken God, door ons eerst te openen voor de mogelijkheid van God. Uit nieuwsgierigheid, uit verlangen.
Dan vraag je, tast je. De mogelijkheid van God betekent niets meer of minder dan dat je de mogelijkheid van een wonder, iets wonderbaarlijks in je leven, iets waarvan je niet weet wat het is, iets waarvan je het niet kunt weten, een mogelijkheid, een kans geeft er te mogen zijn. Je geeft maw het raadsel, het niet-weten, een kans vorm te nemen, in jou. Het houdt een deur open, naar het raadselachtige, het onbeschrevene, naar de Bron, dat wat nog gestalte moet krijgen, in jou, en, door jou, in de wereld. Dat hoef je natuurlijk geen God te noemen, maar waarom zou je niet?
De wereld is nog niet af, al doet ze zich soms zo voor als je je oordeel af laat hangen van de meningen van anderen. Alles ligt open!
Geen oude God met oude en nieuwe testamenten, maar iets ongehoords iets dat door jouw vragen en bevragingen gestalte krijgt. Niet dat die boeken geen betekenis hebben, maar ze zijn enkel woorden op papier, net als alle andere boeken, en pas jij met jouw oog van aandacht over die tekens gaat, dan kunnen die tekens van betekenis worden. Het papier kan opzwellen en tot vlees en bloed worden. Zo kan het ook gaan met een gesprek, een gedachte. Zo kan je zelf van vlees en bloed worden, als je jezelf leest, als je het recht terug in eigen hand neemt om je eigen leven te interpreteren, je eigen tekenen te lezen.
Je eigen bloed door je eigen aderen te laten stromen.
Je eigen libelle tegen te komen, haar tegen je te laten spreken. Anderen van vlees en bloed te laten zijn, ipv de bordkartonnen zetstukken van je vooroordelen. Planten, dieren, Jezus.
Jij bent het rechtstreekse contact, jij bent de engel, de boodschapper, de priester. Jij kan God wakker kussen, of hem laten slapen. Wij wachten op jou en we wachten niet op jou. Wij zijn er als jij er bent.

Maria Magdalena viert vandaag haar verjaardag!! Gefeliciteerd allemaal, met het huwelijk tussen lichaam en ziel, tussen bloed en gedachte! Met Jezus bloed, met Jezus bloed en dat van haar, in jou en mij!