Het Ontvangen

Er valt wederom niets te zeggen, maar ik laat me daardoor niet uit het veld slaan. Ik ben juist erg nieuwsgierig naar zaken waarover niets te zeggen valt. Het is fijn om te schrijven, om letters aan elkaar te rijgen tot woorden, woorden te arrangeren tot zinnen, zinnen te ordenen tot een verhaal en het verhaal tenslotte te gebruiken om dieper tot de stilte door te dringen, die je even tevoren door diezelfde woorden hebt laten verstoren.

Buiten sneeuwt het. Oneindig veel en fijne vlokken die als een regen neerdalen leggen een deken van stilte over onze woorden, daden en gedachten. Ik ben de aarde. De sneeuw daalt op mij neer. Ik zit in mijn stoel. Er daalt een fijne regen van liefde op mij neer. Ik hoef daar niets voor te doen. Het daalt, ik zit.
Alles is er al, alles is zwijgend rondom mij aanwezig. Alles wacht op mij, wacht geduldig tot ik thuiskom, aankom op de plek waar ik al die tijd al was. Ik hoef mij enkel te openen om te ontvangen van al wat er aan overvloed aanwezig is.