Het ziende Ziend

Eigenlijk heb ik maar één keus, namelijk volledig te houden van deze die ik ben, hetgeen betekent volledig te houden van dat wat zich voor doet. Het is radicale medicijn, maar het is het enige dat werkt. Het is de toverdrank die alles verandert.

Een ontmoeting als een wens, een geheime wens die in vervulling gaat. Ik sta te kijken in de nacht en opeens, alsof je mijn diepste wens gelezen hebt leg jij je hand over mijn schouder. Je drukt je gezicht tegen de mijne. We lachen, we gieren het uit! Het is als een… samenzwering. We flirten en giechelen en we krijgen er geen genoeg van, dat ik jou heb kunnen tegenkomen, hier. Waar was je al die tijd?
Ik was al die tijd hier, op je arm, je schouder, onder je oksel, maar jij bleef eigenzinnig over de vlakte staren, je keek ongeduldig op je polshorloge, alsof ik nog moest komen. Alsof je nog een andere belangrijke afspraak had. Je herkende me niet, maar ik was al die tijd bij je. Lieveling. Schat. Geliefste.
Je groeide steeds maar ouder, dag bij dag en al die tijd lag je in mijn armen totdat je begon te lachen, eindelijk. Nu laat ik je niet meer los, ik draag je tot het einde der tijden. Jij bent mijn kleine broertje, mijn vriendinnetje. Ik draag je op mijn heup.
Wij liggen in elkaars armen en kijken schaamteloos bij elkaar naar binnen. In de eindeloosheid van de ogen van de Geliefde, het ziende ziend.