Ich Bin Laden

Haat zegt u dat mijn drijfveer zou zijn?
Nee, daaruit blijkt enkel dat u mij niet kent, ik ben een liefhebbend mens, ik handel uit liefde, maar u verstaat mij niet. Dat komt omdat ik van het hart ben en van de buik en van de sexuele organen, u bent enkel van het hoofd.
U ziet pijn als iets wat vermeden moet worden, weggesneden, ontkend, net als ziekte, honger en dood. Ik kom van beneden, van onderuit het grote lijf dat deze aarde is, en ik ben niet uw vijand, maar ik ben uw vriend, niet een die uw hielen likt, maar een die bij u durft te komen met een pijnlijke boodschap.

De wet van behoud van het leven
Wij kunnen dat wat ons niet welgevallig is niet uitroeien. Paradoxaal genoeg lijkt dat wat men wil vernietigen juist te overleven in degene die vernietigt. Zo overleeft het slachtoffer in de dader, de overwonnene in de overwinnaar, de Jood in de Duitser, de Palestijn in de Jood, de nomade in de landbouwer, de ketter in de katholiek, de Indiaan in de Amerikaan en de Amerikaan in mij. Nee sluit u nu voor een keer niet af. Open uw ziel voor de mogelijke waarheid hiervan: dat ik in u ben, zoals u bent in mij. Dat het erkennen van die waarheid liefde is, diepe liefde, voorbij onze kerkelijke wetboeken. Ik weet dat het niet in uw aard ligt, maar buig u nou toch eens een keer voor dat wat u niet direct kunt begrijpen. Ken uzelve: zie de terrorist in u. 
Ga na waar de media, de handel en de democratie [beklagenswaardig instituut: alleen het hoofd mag stemmen] in hun gezamenlijke jacht op kijkcijfers, omzet en stemmen een schijnwereld hebben gecreëerd die u exceem bezorgt. Daar, waar de wereld zoals hij is, verdonkeremaand werd door de wereld zoals u hem zou willen, bleef u achter beroofd van het enige dat u inzicht zou kunnen geven: de steeds weer veranderende werkelijkheid van waarheid in actie. Zie hoe u wegholt in een altijd weer bezig zijn de gaten in de muur te dichten, in de angst achterhaald te worden door het enige dat in staat zou kunnen zijn om u te bevrijden.
Het is bekend dat de pijn van het ontkennen en het volhouden vaak vele malen groter is, dan de pijn van de kwaal zelf en dat opluchting en geruststelling ons deel zijn wanneer we toestaan dat de plastic façade van onze droombeelden wordt verscheurd en de werkelijkheid daarachter weer zichtbaar wordt. Misschien durft u zelfs te erkennen dat iets ergens diep in uw onderbuik een zucht van verichting slaakte toen dat vliegtuig de toren penetreerde.
Ja, inderdaad, het leven bestaat nog.
Zowel binnen u als buiten u is alles nog steeds even levendig en kansrijk aanwezig: de poolvlaktes, de wilde ganzen, het ochtendlicht.
Elke cel in uw lijf heeft daar weet van, elke vezel getuigt daarvan. Sluit niets uit, zelfs niet het idee, dat de 11e september in een niet eens zover voor ons liggende toekomst gevierd zal worden als een dag van bevrijding.

De wet van het grote en het kleine
Ook deze wet is paradoxaal. Ik heb niet de pretentie om u iets nieuws te vertellen, iets dat u nog niet weet. Ik probeer u enkel mee te nemen, net even buiten het rijk van de logica, waar u, naar mijn mening al te lang uw tenten heeft opgeslagen. Wrik de haringen van die tenten los, en volg mij. De wet van het grote en het kleine is erg eenvoudig: we hebben altijd geloofd, dat dat wat het grootste is, ook altijd het sterkste zou zijn, maar die gedachte stamt nog uit de tijd dat we vochten met wolven en beren.
Of nee, wacht, het is toch nog een stap ingewikkelder, of eigenlijk simpeler: het grote en het kleine zijn niet twee onderscheiden identiteiten. Het kleine en het grote zijn geen volslagen vreemden voor elkaar. Het grote komt voort uit het kleine, en het kleine is op haar beurt schatplichtig aan het grote, het ontleent zin en betekenis aan de plaats die het binnen het grotere geheel inneemt. Het kleine is in het grote, maar omgekeerd is ook het grote in het kleine. Zo ook: het ander komt voort uit hetzelfde, het ander is iets wat gelijktijdig ontstaat met hetzelfde.
[Maar dat is dezelfde wet, hoor ik u denken, de wet van behoud van leven. Dat is ook zo, u bent snel van geest, er is misschien maar één wet en ook die bestaat misschien wel helemaal niet, maar laten we niet op de zaken vooruitlopen.]
Het kleine moet het grote eren en omgekeerd zou het grote het kleine moeten eren en respecteren. Het kleine is krachtiger dan het grote. Denk aan mij, denk aan een mug, een bacterie, denk aan een cel, een molecuul. Het grote kan het kleine niet treffen, het kleine kan het grote niet missen: elke klap is raak. Als het grote het kleine wil slaan, raakt het enkel zichzelf. Het grote wordt boos. Het grote slaat zichzelf tot het weer klein wordt. Dit wordt de cirkel van leven genoemd. Ik sta daar niet buiten, ik ben daar deel van. Ik ben deel van u, zoals u deel bent van mij. Ik ben uw nederige dienaar.

De wet van het buigen
Jullie noemen het kwaad, ik zie het zo, dat ik mijn vervulling nastreef ter meerdere glorie van het grote geheel. Ik begrijp jullie pijn, jullie onwil en onvermogen om te begrijpen. Ik herken jullie pijn omdat ik ook veel pijn gekend heb. Ik ben dat niet uit de weg gegaan en daar ben ik trots op. Ik ben een man en ik houd hartstochtelijk veel van het leven. Het leven heeft mij leren buigen. Buigen voor het veel grotere. Dat jullie niet willen buigen, zelfs niet voor het veel grotere, dat maakt me razend. Ik weet dat het niet verstandig is me op te winden, maar Hij heeft me tot een werktuig gemaakt van Zijn razernij. Buig bid ik u. Buig naar het kleinere, het kwetsbare, naar alles dat in u is dat gelooft in het leven. In mijn razernij buig ik voor u.
Ik zie jullie ongeloof, het onvermogen te buigen met het hoofd, dat ijselijk topje van de ijsberg van het bestaan, dat het leven doet verkillen tot op het bot. Buig bid ik u met dat hoofd tot op de bodem, bid ik u, van onze geliefde aarde. Buig zodat de storm kan gaan liggen, zodat mijn razernij kan bedaren. Maar ongelukkige, weet ook, dat wat niet wil buigen zal breken, moet breken. Het is niet mijn hand of de hand van God, het is uw eigen hand die u kastijt. Er is geen groter of kleiner, geen zelf geen ander, geen God noch geworpene, het is alleen u en het uitvloeisel van uw daden. Uw gevecht is een schimmengevecht. Buig nu bid ik u, buig in uzelf, naar uzelf en verander de wereld.