Hmmm. Eerst maar eens een beetje geluid maken. Misschien dat zich aan dat geluid wat woorden rijgen. Zich aansluiten in zwijgende rijen. Misschien dat zich aan dat geluid wat woorden zwijgen. Misschien. Ik leef nog in de illusie dat wel…
Dat wat ik voel in mijn buik. Ik duw het weg. Ik weiger het te voelen, het verstoort mijn vrede. Jij voelt het ook. Als jij er iets over zegt verwijt ik jou dat je mijn vrede verstoort. Ik zit…
Het is nacht. Ik loop door de kamers van mijn leven als een vreemdeling. Als iemand die hier voor de eerste keer is. Ik kijk in de koelkast, de boekenkast, ik stap naar buiten in de regen. Dit is het,…
Zachtademende wereld. Met hartekracht mijn eigen ruimte vullen. Buikstraling. Gedachtegewelf, gedachtegewei. Elkaar met het gedachtegewei te lijf gaan. Het gevecht van de hoofden, de minds. Met de hoofden tegen elkaar bonken. Het rookgordijn dat de mind neerlaat. Recht praten wat…
Zij had het sterke idee dat de motten die aan haar kleren knaagden van onder de vloer kwamen. Dus vroeg ze de mannen om de kieren dicht te smeren met een soort hars en de vloer ermee af te dekken….
Het woord zelf is schuchter, aslof het zich afvraagt of het er mag zijn, bestaansrecht heeft in deze wereld waarvan gezegd wordt dat de sterkste er altijd zegeviert. De kracht van zachtmoedigheid. Het woord moed daarin. Het overrompelende ervan. Het…
Leeuw slaapt. Hij droomt. Hij is in de tuin van zijn jeugd. Hij loopt op roze voetjes, de lucht is roze, zijn pootjes raken amper de aarde. Alle bomen zijn omgeven met een gouden glans, alle bloemen stralen. Leeuw klauwt…
Mmmm, meer van hetzelfde. Dat klinkt goed, dat klinkt… veelbelovend. Het kan zo achteloos gezegd worden, denigrerend bijna, maar ik denk dat meer van hetzelfde een mateloos geschenk is. Dit hier en nu is zo zoet, en dan… méér daarvan!…
o vers. zo moe, zo vers zo wat dan ook en tegelijkertijd zo vers zo oud zo afgedaan en juist daarin zo vers verse groente verse vreugde het is allemaal sensationeel vers waarom snijdt u uzelf niet eens door en…
Ik probeer steeds het grote op te schrijven en kom telkens weer bij het kleine uit. Of is het andersom? In mij is iets dat geen kleur heeft, geen smaak, geen leeftijd, geen mening, geen vorm. Het kent geen tijd….
Is er nog plaats voor weemoed? Het leven stroomt door ons heen. De voorruiten staan open. Het leven stroomt naar ons toe en door ons heen als water door de bedding van een rivier. Wees een open kanaal! Geniet van…
Zodra ik het uitleg lijk ik het kwijt te raken. Hoe kan ik spreken, woorden gebruiken, zonder het woordloze dat ik onder woorden zou willen brengen teniet te doen? Kunnen we zwijgen met woorden? Ademen. Erbij zijn maar ons er…