Vanuit Stilte gezwegen

Zodra ik het uitleg lijk ik het kwijt te raken. Hoe kan ik spreken, woorden gebruiken, zonder het woordloze dat ik onder woorden zou willen brengen teniet te doen?
Kunnen we zwijgen met woorden? Ademen. Erbij zijn maar ons er niet in verliezen, in de wereld zijn, maar niet van de wereld?
Elkaar daarin aanraken. Samen ademen?

Er zijn veel substantiëlere zaken die gezegd willen worden, maar zij moeten wachten. Zij verliezen hun waarde als niet vanuit stilte gesproken. Zij worden deel van de strijd, deel van het probleem in plaats van deel van de oplossing, als gesproken vanuit afgescheidenheid.
Het kan blijkbaar nog niet vanuit stilte spreken.
Dat wat gezegd wil worden laat zich vooralsnog enkel vanuit stilte zwijgen.